Auto Import (9)

Het vorige artikel Auto Import 8 ben ik geëindigd op het punt dat de moed me in de schoenen zakte, omdat ik geen enkele medewerking kreeg van de douane tijdens de invoer van mijn auto. Je zou je afvragen waarom? Want ik kom met een gebruikte auto waarover nog een deel BPM betaald moet worden.

Ik ben helemaal geen voorstander van privatisering, niet van de belastingdienst en al helemaal niet van een combinatie van beide. Echter, als concurrentie nodig is om enige klantvriendelijkheid en behulpzaamheid te krijgen. Zodat ik in mijn geval het luttele bedrag van 5.500 euro af kon dragen... tja, dan moet dat maar.

De grafstemming die op het douanekantoor heerste waar ik langs ben geweest is hopelijk niet de standaard, maar ik hoor graag uw ervaringen.

In het nu volgende deel vertel ik hoe het me uiteindelijk toch gelukt is een bijna onzichtbare glimlach te krijgen op het gezicht van een douanebeambte en hoe het zover heeft kunnen komen dat ik juichend de BPM overmaakte.

Maar vooralsnog stond ik machteloos tegenover de douanebeambte die inmiddels maar weer achter zijn computer was gaan zitten. Wat nu!? Ik moest in ieder geval de nieuwwaarde weten van waaruit de BPM wordt berekend, dus de Porsche-importeur gebeld. Als iemand weet wat mijn auto waard is dan zijn zij het. De vriendelijke man aan de telefoon kon mij helaas niet helpen en achteraf gezien begrijp ik dat wel. Hij begreep echter niet dat de douane mij niet wilden helpen, deze hebben immers alle kennis en informatie in huis om de BPM te berekenen.

Ik weer terug naar het loket met deze wijsheid en opnieuw om hulp gevraagd. Tevergeefs, het antwoord bleef nee. De douane heeft namelijk een controlerende functie, maar er werd mij wel een tip gegeven: probeer een eutotax of autotelex boekje te lenen (of kopen). Toen ik vroeg of ik die van hun mocht lenen mocht dat natuurlijk niet. Hoe kon ik dat ook vragen, stel je voor... ze hadden alleen maar een kast vol staan achter het loket.

Op dat moment heb ik in gedachte de hele zaak op alle denkbare manieren tot de grond toe afgebroken. Maar ik heb mezelf herpakt en ben richting stadscentrum gegaan om zo'n boekje te kopen. Wat blijkt, deze zijn niet meer te koop. Met de komst van internet is er geen handel meer in de papieren uitgave en worden ze dus niet meer aangeboden.

Dan maar naar huis. Deze dag die zo goed begon bij het RDW was tot een dieptepunt gezonken na het contact met de mannen van de douane. Krankzinnig word je ervan, zeker als je een groentje bent in de autoimport.

Thuis kon ik in alle rust uitzoeken wat er fout gegaan was en hoe ik achter het nog te betalen BPM bedrag kon komen. Na wat speurwerk op internet kwam ik op de website van AutoTelex. Hier is het mogelijk om een compleet auto-importdocument voor de douane op te vragen en uit te printen. Er zijn wel kosten aan verbonden, maar waren voor mij elke cent waard.

Mijn tweede poging bij de Douane.

Nu was ik voorbereid, met mijn AutoTelex importdocument voelde ik me een stuk zekerder. Hoewel ik uit mijn eerste ervaring geleerd had dat niets zeker is bij de douane, had ik toch goede hoop dat het nu wel goed zou gaan.

Na enige tijd in de wachtruimte was voor mij het moment van de waarheid aangebroken. Had ik nu alles in orde of kon ik terug naar de spreekwoordelijke tekentafel. De douanebeambte was tevreden met mijn papierwerk, maar wilde nog wel de auto zien. Na een korte stilzwijgende inspectie verdween hij achter het loket om mijn BPM opgave te controleren aan de hand van zijn eigen informatievoorziening. Dit moet de informatie zijn waar de medewerker van de Porsche-importeur het over had.

De controlerende functie van de douane lijkt er vooral op gericht om mensen eerst zelf de zaken te laten uitzoeken om vervolgens de ingebrachte documenten compleet te negeren en alsnog zelf de waarde te bepalen. Dit vermoeden werd nog eens bevestigd toen een doorgewinterde importeur van motoren eenzelfde verhaal als argument gebruikte bij één van de beambten, om onder de kosten van de AutoTelex service uit komen. Dit lukte natuurlijk niet, dus pakte hij zijn laptop met mobiele internetaansluiting en ging aan de slag.

Nu kwam de beambte weer naar het loket, alles was in orde. Hij keek een heel stuk vriendelijker en ik had het gevoel dat er een spoor van een glimlach op zijn gezicht te zien was. Ik kreeg een document overhandigd met het uiteindelijke BPM bedrag en wat bleek? Dit bedrag was zelfs lager dan die van de AutoTelex.

Ik denk dat de douane zo vaak zaken tegenkomen waarin ze belazerd dreigen te worden dat mijn Porsche alle alarmbellen heeft doen afgaan. Kennelijk had mijn te hoge BPM opgave de heren overtuigd dat ik echt ter goeder trouw was.

Uiteindelijk was de douane blij dat ze een eerlijke klant hadden en ik mocht eindelijk mijn BPM betalen... door deze voorgeschiedenis kon ik nu bijna juichend mijn BPM afrekenen.