Auto Import (4)
Vorige week heb ik beschreven hoe ik net misgreep tijdens het aankoopproces. Ik had echter al wel een oprijwagen gereserveerd voor de aankomende week. Het onmogelijke moest gebeuren, binnen één week een tweede auto vinden die aan mijn specificaties voldeed.
Met meer geluk dan wijsheid zag ik het aansluitende weekend dat een auto die ik tijdens mijn research was tegengekomen opnieuw werd aangeboden. De auto was nog steeds in handen van dezelfde eigenaar en omdat ik toen al onder de indruk was van de specificaties werd dit mijn belangrijkste kandidaat.
Het was een zwart metallic Porsche 996 met zwart lederen interieur. Met het bouwjaar 2001 en een kilometerstand van 81.000. De auto was voorzien van een tiptronic automaat, wat geen overbodige luxe is wanneer je bedenkt dat bij vol accelereren 300pk op de achterwielen wordt losgelaten. Dan kun je beide handen aan het stuur houden en desnoods door middel van knoppen op het stuur óók manueel nog schakelen tussen de versnellingen.
Maar ik dwaal af.
Datzelfde weekend gemaild met de eigenaar en een afspraak gemaakt om de auto te komen bezichtigen. Vooraf had ik natuurlijk nog wel een aantal vragen gesteld met betrekking tot de staat van auto, zoals:
Heeft de auto schade gehad?
Is het onderhoud juist en op tijd uitgevoerd?
Wat kunt u zelf over de auto vertellen?
Kijk, iemand kan je altijd voorliegen, maar je hebt nu in ieder geval iemands woord dat de auto in een goede conditie verkeert. Mocht ik nu in Duitsland niet de auto in de beloofde staat aantreffen dan had ik een sterkere onderhandelingspositie, mocht ik hem nog willen kopen.
Grappig gegeven was wel dat de toenmalige eigenaar alleen in het weekend wilde afspreken. Maar dat zou betekenen dat ik de auto niet direct zou kunnen meenemen. De papieren moeten namelijk overgeschreven worden en als Duitsland een klein beetje op Nederland lijkt dan moet je dat niet in het weekend doen. Uiteindelijk zijn we overeengekomen dat ik zou worden opgevangen door zijn vader die ook het papierwerk rond de koop kon regelen.
Nou, dat was dan geregeld. Het begon erop te lijken dat na een jaar van voorbereiding ik mijn eerste auto kon importeren. Ik had de afspraak gezet op vrijdag ochtend 11:00 uur, wat betekende dat ik vroeg in de ochtend moest vertrekken... je zou het nog nacht kunnen noemen.
Donderdagavond had ik de oprijwagen opgehaald. Vroeg naar bed, want ik moest er om 4:00 uur alweer uit, zodat ik om half vijf kon vertrekken.
Volgende week zal ik beschrijven hoe de reis naar een klein plaatsje onder Kaiserslautern is verlopen.
